en toen kwam dat monstertje

Ik had ook heel wat anders boven dit stukje kunnen schrijven, zoals "nog een keer" of "laatste keer" of "afscheid nemen". Maar nee, waarom ik gekozen heb voor dat wat er nu staat zal ik je verderop vertellen.

Die 3 dagen in de Achterhoek, wat was dat fijn. Veel kilometers gemaakt. Volop genoten van de natuur. De omgeploegde akkers die opgewarmd worden door de zon, wat een rust straalt daar van af. 3 Toppen gedaan op 1 dag, beetje doorlopen omdat er regen en onweer was voorspeld aan het einde van de dag. Daardoor kregen we het gevoel als of we in de Alpen aan het wandelen waren. Ook hadden we een heerlijke overnachtingsadres waar meneer zich thuis voelt en mevrouw zich uit voelt.

Zo langzamerhand ben ik mijn mobiel aan het opschonen omdat ik straks op de Camino daar heel veel mee moet/ga werken. De ene App gaat er op en de andere App gaat er af. Inmiddels was ik al 475 dagen bezig met Duo Lingo. Zeker weten dat ik straks al wandelend nog meer Engels ga praten met al die mensen die ook op weg zijn naar Santiago. Daar kan Duo Lingo niet tegenop dus ... verwijderen.

Paar weken geleden heb ik mijn plan gedeeld op de vrouwen-Bijbelstudiekring. Dat was ontzettend leuk om te doen en kreeg ik leuke reacties. Zo krijg ik ook nog steeds leuke, soms uit een verrassende hoek, reacties en ook verschillende dierbaren die mij nog even willen zien. Zo fijn allemaal en ..... wie het nog niet heeft gezien. Op 15 euro na is er nu al 3 duizend euro gedoneerd. Heel heel erg bedankt, fijn dat de doelen jullie steun krijgen.

Er wordt ook gewoon nog gewerkt en zo zat ik op een vrijdagmiddag achter de pc aan de telefoon. Ik was wat kriebelig en kippig, zette mijn bril af pc-scherm wat lager, buroblad wat naar beneden. Hielp allemaal niet echt. Dan begint er bij mij al wel iets te schemeren en gaat het spannend worden. Zo rustig mogelijk de middag door komen dacht ik en me niet te druk maken. Dan ga je het hopelijk redden en ga je naar huis. Ik was met de fiets-trein-fiets gelukkig. Het eerste stuk ging wel maar in de trein ging het toch meer draaien en dacht ga ik het laatste stukje nog wel fietsen. Als ik maar niet moet overgeven. Naar huis bericht om mij bij station Hoevelaken op te komen halen, leek mij veiliger en wilde maar 1 ding. Liggen in mijn bed, plat en mijn ogen dicht. Zo gezegd zo gedaan en toen ging het flink draaien en duizelen.

Draaiduizelingen, heel af en toe komt dat monstertje aangeslopen. Dit was nadrukkelijk een sein dat ik gas terug moest nemen, dit nog doen, daar ja tegen zeggen, dat nog willen doen en ....... Niet goed en dan moet je skippen of je nu wilt of niet.

5 Mei heb ik samen met mijn man nog een laatste wandeling gedaan. En tot mijn verbazing kwamen we de aanwijzing-schildjes tegen van de Camino. Ik was al op pad ! Tempo zat er weer lekker in. Onderweg voelde ik wel iets onder mijn hiel en dacht toen. Misschien toch maar even die voetenzalf halen voor kloven en in mijn rugzak mee, wel weer extra grammetjes. Bij ons eindpunt weer de schoenen en sokken verwisseld en wat zie ik daar, een blaar ! en niet een kleintje ook. Niet te geloven al die tijd van trainen geen enkele blaar gehad en nu een week voor vertrek. Helemaal in laten drogen en verder niets aan doen. In andere schoenen kan ik er gewoon op lopen. Het zou de sok kunnen zijn, die niet mee gaat. Maar ik wilde niet meer wassen alles zit in de rugzak.

Het aftellen is echt begonnen en op het werk neem ik dan ook al van verschillende personen afscheid. Ik ontvang warme woorden. 9 Weken, als alles goed mag gaan hoop je elkaar in goede gezondheid weer te zien. Zo bijzonder 1 van mijn collega´s had een leuk abc in elkaar gezet en gaf mij die bij de laatste werkdag samen. F is van fiets die voorlopig in de schuur blijft staan, M is van medelopers die je vast tegen gaat komen en je mooie gesprekken mee zal hebben. H is van Heico die je zeker zal gaan missen maar die op je wacht bij de eindstreep. Ontzettend bedankt.

Dit is mijn laatste blog vanaf mijn thuisadres in Nederland. Over 4 dgn is mijn vertrek met de trein naar St. Jean pied de Port, zuid Frankrijk. Tot gauw.