Wat doe je dan de hele dag ?

Tja, deze vraag kreeg ik van een Candese vrouw die ook de Camino loopt. En hoorde dat ik in dubbel opzicht de zondag als een rustdag houdt. Vorige week ben ik toch wel met een blessure gaan lopen. Mijn achillespees speelt behoorlijk op. Waardoor ik niet goed mijn voet kan afrollen. Ik wilde toch wel steeds iedere morgen vertrekken en kilometers maken. Maar het werd niet beter. Daarom zaterdag een kortere etappe gedaan en zondag rustdag.

Ik ben in een christelijk gezin opgevoed. Van kinds af aan mee naar de kerk, zondagschool en catechisatie en jeugdvereniging. Christelijke school bezocht. Altijd wel in het spoor van mijn ouders gegaan. Ik heb nooit gedachtes gehad om dat los te laten. Sommige dingen deed je uit gewoonte maar nu heeft het toch wel steeds meer betekenis gekregen voor je. En nu samen met Heico hopen we dat ook door te geven aan onze kinderen. Ik kan hier wel bij opschrijven dat zij in een wel heel andere tijd groeien naar volwassenheid. Op de Camino op zondag luister ik online mee met de thuisgemeente in Hoevelaken. Ik kom heel veel kerken tegen maar ik heb niet de indruk dat het mogelijk gaat worden om op de Camino een kerkdienst te bezoeken waar in ik Gods woord uitgelegd ga krijgen en zo geestelijk voedsel krijg voor de week die voor mij ligt. Waar in het liefde werk van God centraal staat. Het is voor mij een houvast om keuzes te maken. Maar ook om Zijn liefde te beantwoorden in het navolgen van Jezus, waar Hij toe oproept in Zijn Woord. Het was daarom ook zo mooi dat de zondag voor vertrek beiden diensten daar over gingen en het boek wat ik aan het lezen ben daar ook helemaal over gaat.

Op de Camino gaat op zondag alles door. En zo kreeg ik dan op zondagavond op de kamer o.a. een man uit Heidelberg. Vaak heb je oppervlakkige gesprekken maar nu ging het toch ook over de grote problemen in de wereld. En gaf hij toch wel aan dat hij het angstig vondt en daarom was het voor hem fijn om te merken dat tijdens het lopen op de Camino dat hij dat kon vergeten. Ik kan natuurlijk wel zeggen dat ik mij er geen zorgen over maak, sluit mijn ogen er niet voor, maar heb de oplossing niet. Daarom is het voor mij een vast vertrouwen en sta ik op overwinningsgrond, omdat ik mag geloven dat God boven deze wereld staat en Zijn Koninkrijk aan het vol maken is. Dit kon Karsten niet geloven.

En ik weet dat hij daar niet de enige in is.

Ik ben vanmorgen dus na dubbele rust weer op pad gegaan. Mijn enkel/hiel was niet dik maar ik voelde wel wat stijvigheid. De aulberge-eigenaar nog een keer hartelijk gedankt. Ze hadden ontzettend hun best gedaan om mij het zo prettig mogelijk te maken. Niets was te veel en kreeg nog wel wat extra toegestopt. In het Spaans een hartelijk woord geschreven in hun gastenboek. Google translate gebruikt. Onderweg maakte ik nog iets bijzonders mee. Er was een groepje van 5 Deense meisjes. Eentje, die een beetje achteraan liep kwam naast mij lopen en zag wel dat ik wat moeilijk liep. Ze vroeg daar naar en vondt het vervelend voor mij. Ze stelde mij de vraag of ze voor mij mocht bidden. Ik zei dat ik ook zelf had gebeden en gedankt voor deze morgen. Ik zei dat het goed was. En ze deed het heel erg netjes. Dit was een bijzondere ontmoeting.

Mijn Franse camino-vrienden zijn mij vooruit gelopen naar Burgos. Erg prettig contact net hen gehad. We gingen een keer samen eten en François nam het voortouw. Nou ik heb al wel wat ervaring met zoeken naar een prettige eetgelegenheid in Nederland waar het soms uiteindelijk op uitloopt dat we thuis eten ! Maar goed François kon er ook wat van. Dit was niet goed dat zag er niet lekker uit, binnen zitten en niet te veel herrie om je heen. Uiteindelijk wat gevonden. Volgens de kaart was er nog wel wat te kiezen. 2 Barmannen gingen druk overleggen en deden erg zenuwachtig. Hun baas zat met schort voor op een stoel en een biertje voor zich. Armen over elkaar. Wij gaven op wat we wilden. Druk overleg. We moesten onze keuze wijzigen want niet alles was aanwezig. Oke, ik zag François al denken, ik stap op. Opdracht werd 3 pizza's en paella. De pizza's werden gewoon verpakt bevroren uit de vrieskast gehaald. Nu maar hopen dat ze allemaal tegelijk afgebakken worden. Anders wordt het nog in etappes eten. Nou dat konden de barmannen wel regelen. En inmiddels had meneer de baas zijn oogjes gesloten en was in dromenland. Het is en blijft wennen dat men in Spanje laat na 19.00 uur eet. Ze houden een flinke Siësta maar hier wordt dan ook wel vroeg en tot laat gewerkt. Nou wij op de camino doen ook echt wel een middagslaapje. Als je aangekomen bent op je overnachtingsadres maak je je bed in orde. Ga je lekker onder de douche en rust je uit. Nu ook weer zit ik op een adresje die het weer prima in orde heeft. Een honderd jarig oude woning maar met veel sfeer, gewoon aan de route niets omlopen. Douche is altijd gratis, WiFi is altijd gratis. Heerlijke ruimte om te relaxen en deze blog te schrijven. Vanavond heb ik dan ook in deze albergue diner afgesproken omdat er helemaal niets is in dit kleine gehuchtje. Volgens mijn boekje had er wel een supermarkt moeten zijn. Maar dat is denk ik vervangen door een automaat. Frisdrank en repen. Wel is er een bakker die zijn eigen brood bakt. Ook had ik vandaag mijn fruithapje willen nemen maar die ook niet onderweg gezien. Ontbijt doe ik nu meestal wel onderweg.

Laten we het ook nog even over het weer hebben. Tot nu toe mag ik niet klagen. Zonnige dagen achter de rug, toch willen mijn benen niet echt bruin worden. Begin vroeg in de ochtend 6.30 uur met een isolatiejas aan wat na de eerst stop meestal wel uitgaat. Deze dag was er veel bewolking, geen wind. 18 graden.

Ik ben nu echt 14 dagen op de Camino op weg naar Santiago. Onder het lopen bedenk ik vaak hoe bijzonder het is dat ik hier loop. Steeds verder naar het westen loop, steeds dichterbij mijn doel kom. Maar het is nog ver hoor. Vandaag was het 18,9 km. En nu ben ik ontzettend stijf en wil op zoek naar een beker heet water voor mijn koffie. Geen Heico, Christiaan, Ingeborg of een collega die hem voor mij maakt. Is dit iets van Heimwee ? Nee gewoon een verlangen naar een lekkere cappuccino. En ik dacht nog, na goed te hebben observeren dat dat ook wel koffie americano heet. Want ik hoorde men niet vaak cappuccino zeggen. Nee dus, dat is zwarte koffie maar wel goede koffie. Ik ga er voor.